Cyprian Kamil Norwid był wybitnym poetą, twórcą liryki i poematów, nowelistą i dramaturgiem. Jego poezja jest trudna, intelektualna, aforystyczna, pozbawiona opisowości i melodyjności typowej dla poezji romantycznej. Uważany jest za jednego z najtrudniejszych, ale i „najgłębszych” polskich poetów. Ten twórca debiutował po 1840 r., należał więc do tzw. "drugiego pokolenia romantyków." Jego przedstawiciele zmuszeni byli żyć i tworzyć w cieniu trójki wielkich wieszczów. Norwid był indywidualistą, wybrał własną, samodzielną drogę twórczą, co zresztą ciężko okupił – klepał biedę, a jego twórczość przez współczesnych mu odbiorców była przyjmowana „bez entuzjazmu”. Wielu sądzi, że jego utwory czyta się tak samo jak utwory XX-wiecznych poetów i, że bez niego nie byłoby współczesnej poezji. A jak Wy sądzicie? Cyprian Kamil Norwid jest jednym z patronów 2021 roku. Cenimy Jego twórczość i jesteśmy za nią wdzięczni. Oto dorobek twórczy Cypriana Kamila Norwida:
- 1840 – Mój ostatni sonet, debiut poety.
- 1844 – Moja piosnka, wiersz powstały we Francji, którego głównym tematem jest tęsknota za ojczyzną.
- 1848-1949 – Zwolon (pierwszy z wielkich dramatów, wyd. 1851).
- 1851 – Promethidion – poemat, w którym wyłożył swoją koncepcję sztuki.
- 1857 – Czarne kwiaty – zbiór esejów wspomnieniowych, z których najsłynniejszy jest poświęcony Szopenowi.
- 1861 – O Juliuszu Słowackim – wydany w Paryżu cykl odczytów.
- 1865-1866 – opracowanie tomiku Vade-mecum (wydanego po raz pierwszy w 1947 r.), który zawierał cykl liryków (m.in. Fortepian Szopena, Klaskaniem mając obrzękłe prawice).
- 1872 – Pierścień wielkiej damy – dramat o ubogim artyście poniżanym przez arystokratów.
- 1883 – Ad leones! – rzeźbiarz dla pieniędzy przerabia swoje dzieło o tematyce religijnej na dzieło prostacko świeckie.
Polecam także link, gdzie można bliżej poznać utwory tego pisarza. https://literat.ug.edu.pl/cnwybor/index.htm
Agnieszka Jeziorska
